Het verhaal gaat hier verder over de grote kleine man, Ronnie James Dio met een stembereik van 3.5 octaaf als de zanger van Black Sabbath, in twee delen, 1979 tot 1982, de twee albums Heaven and Hell en Mob Rules, het live album Live Evil , en het album Dehumanizer uit 1992. Ronnie heeft dus twee keer in Blank Sabbath gezongen. Er was nog een derde formatie van Black Sabbath met Ronnie James Dio als zanger, (2007-2010) maar toen had de band een andere naam, Heaven and Hell, genoemd naar het eerste Black Sabbath album met Ronnie James Dio.
Het verhaal begint wanneer Ozzy Osbourne opstapt als zanger van Black Sabbath.
Heaven and Hell en Mob Rules (1979–1982)
Sharon Arden (later Sharon Osbourne), dochter van Black Sabbath manager Don Arden, stelde voor om Ozzy Osbourne te vervangen voor voormalig Rainbow zanger Ronnie James Dio in 1979. Don Arden is op dit moment nog steeds bezig om Ozzy Osbourne te overtuigen om weer bij de band terug te komen, zoals hij het zag, was de originele line-up de meest winstgevende. Dio is officieel toegetreden in juni, en de band begon met het schrijven van hun volgende album. Met name de verschillende vocale stijl van Dio vergeleken met die van Osbourne, betekende dat een behoorlijke verandering in het geluid van Black Sabbath. "Hun stemmen zijn compleet anders", zegt Tony Iommi. "Niet alleen voice-wise, maar ook attitude-wise. Ozzy was een geweldige showman, maar toen Dio kwam, was het een andere houding, een andere stem en een andere muzikale benadering, zo ver als zang. Dio zou over de riff zingen , terwijl Ozzy de riff, zoals in "Iron Man" zou volgen. Ronnie kwam bij ons en gaf ons een andere kijk op het schrijven van nummers. Bassist Geezer Butler verliet in september 1979 tijdelijk de band om persoonlijke redenen. De band huurde aanvankelijk Craig Gruber in (met wie Dio eerder had gespeeld) op bas en om te helpen met het schrijven van het nieuwe album. Gruber werd al snel vervangen door Geoff Nicholls van Quartz. De band met de nieuwe line-up keerde terug naar de Criteria Studios in november om met de opname te te beginnen. Met het terug keren van Butler naar de band in januari 1980, wisselde Nicholls naar keyboards.
Geproduceerd door Martin Birch, werd Heaven and Hell uitgebracht op 25 april 1980. Meer dan tien jaar na de release, muziek gids "Allmusic" zei dat het album een van de mooiste Sabbath platen was, de band klinkt als herboren en met hernieuwde energie. Heaven and Hell piekte op nummer 9 in de UK, en nummer 28 in de VS. Het album verkocht uiteindelijk een miljoen exemplaren in de VS, en de band begon met een uitgebreide wereldtournee, het eerste live optreden met Dio was in Duitsland op 17 april 1980. Black Sabbath toerde met de "Black and Blue" tour in heel 1980 de VS, samen met Blue Öyster Cult , met een show in Nassau Coliseum in Uniondale, New York gefilmd en theatraal uitgebracht in 1981 als Black and Blue. Op 26 juli 1980 speelde de band voor 75.000 fans in een uitverkochte Los Angeles Memorial Coliseum samen met Journey, Cheap Trick en Molly Hatchet. De volgende dag, verscheen de band op de Day on the Green in Oakland Coliseum. Terwijl de band aan het touren was, bracht Black Sabbath's voormalige label in Engeland een live-album uit van een zeven-jaar oud optreden, getiteld Live at Last, zonder enige inbreng van de band. Het album bereikte nummer vijf op de Britse hitlijsten, en zag de re-release van 'Paranoid' als een single, die de top 20 bereikte.
Op 18 augustus 1980 na een show in Minneapolis, Minnesota, stopte drummer Bill Ward met de band. "Het was ondraaglijk voor mij op het podium zonder Ozzy. En ik dronk 24 uur per dag, mijn alcoholisme werd steeds erger". Geezer Butler verklaarde dat na de show, Ward dronken binnen kwam, praten over de dingen waar hij mee zat. Ward werd boos en besloot om zijn spullen in te pakken, om te vertrekken met de bus. De groep bracht toen drummer Vinny Appice binnen om Ward te vervangen.
De band voltooidde de Heaven and Hell-tour in februari 1981, en keerde terug naar de studio om te beginnen met hun volgende album. Black Sabbath's tweede studio album geproduceerd door Martin Birch en met Ronnie James Dio als zanger werd Mob Rules, uitgebracht in oktober 1981, en werd zeer goed ontvangen door de fans, maar in mindere mate door de critici. Rolling Stone recensent JD Considine gaf het album één ster, en beweerde "ik vindt de band stompzinnig en opgeblazen als altijd". Zoals de meeste van de band's eerdere werk. Tijd heeft de muziekpers geholpen om de adviezen te verbeteren. Een decennium na de release, Allmusic speler Eduardo Rivadavia noemt Mob Rules "een prachtige plaat". het album werd gecertificeerd goud, en bereikte de top 20 op de Britse hitlijsten. Het titelnummer 'The Mob Rules ", die werd opgenomen in het oude huis van John Lennon in Engeland, is ook te zien in de 1981 animatiefilm Heavy Metal, hoewel de filmversie een alternatieve take is, en verschilt van de album-versie.
Ongelukkig met de kwaliteit van de 1980's Live at Last, nam de band een live album op getiteld Live Evil, tijdens de Mob Rules wereldtournee in de Verenigde Staten, in Dallas, San Antonio, en Seattle, in 1982. Tijdens het meng-proces voor het album, hadden Iommi en Butler een argument met Dio. Slecht geïnformeerd door hun geluidstechnicus, beschuldigden Iommi en Butler Dio ervan 's nachts de studio in te sluipen om het volume van zijn zang te verhogen. Daarnaast was Dio niet tevreden met de foto's van hem voor het album. "Ronnie wilde meer te zeggen hebben in de dingen," zei Iommi. "En Geezer zou boos op hem zijn en toen begon het bergafwaards te gaan met de samenwerking. Met Live-Evil begon het allemaal uit elkaar te vallen.
Ronnie wilde meer zijn eigen ding doen, en de geluidtechnicus die we gebruikten op het moment in de studio wist niet meer wat hij moest doen, omdat Ronnie hem één ding vertelde en wij vertelde hem een ander ding. Op een gegeven moment zeiden we: 'dat is het, de band is voorbij. "Wat betreft de zang, niemand vertelt me wat ik moet doen! Omdat ze niet zo goed zijn als ik, dus ik doe wat ik wil doen, "Dio zei later. "Ik weigerde te luisteren naar Live Evil, omdat er te veel problemen waren. Als je kijkt naar de credits, waren de zang en drums aan de kant gezet. Open het album en zie hoeveel foto's er van Tony, en hoe veel er van mij en Vinny zijn".
Ronnie James Dio verliet Black Sabbath in november 1982 om zijn eigen band "Dio" te beginnen, en nam drummer Vinny Appice met hem mee. Live-Evil werd uitgebracht in januari 1983, maar werd overschaduwd door Ozzy Osbourne's platina verkopende album Speak of the Devil.
In 1983 brengt Ronnie James Dio zijn eerste solo plaat "Holy Diver " uit onder de naam "Dio".
In het volgende deel keren we terug naar 1983, het begin van zijn solo carrière. We slaan nu even zeven jaar over omdat we nog met Black Sabbath bezig zijn.
Dehumanizer (1990–1992)
Terwijl hij bezig is met zijn eigen Lock Up the Wolves Amerikaanse tour in augustus 1990 trad Ronnie James Dio op, op het podium van de Roy Wilkins Auditorium samen met Black Sabbath bassist Geezer Butler om "Neon Knights" op te voeren. Naar aanleiding van de show, toonden de twee belangstelling Black Sabbath weer bij elkaar te brengen. Butler overtuigde Iommi, die op zijn beurt brak de huidige line-up, het ontslag van zanger Tony Martin en bassist Neil Murray. "Ik betreur dat in een heleboel manieren", zei Iommi." We waren op een goed punt toen. We hadden besloten om te herenigen met Dio en ik weet niet eens waarom, echt waar. Er is het financiële aspect, maar dat was het niet. Ik dacht dat we misschien iets terug konden krijgen van wat we hadden. Ronnie James Dio en Geezer Butler traden toe bij Tony Iommi en Cozy Powell in het najaar van 1990 om te beginnen aan de volgende Black Sabbath release. Terwijl ze aan het repeteren waren in november, liep Powell een gebroken heup op toen zijn paard stierf, het paard viel op de benen van de drummer. Niet in staat om het werk op het album te voltooien, werd Powell vervangen door voormalig drummer Vinny Appice, en The Mob Rules tijdperk line-up was herenigd, en de band ging de studio in met producer Reinhold Mack. Het jaar-lange opname proces werd geplaagd door problemen, voornamelijk als gevolg van schrijf-spanning tussen Iommi en Dio. Sommige nummers werden meerdere keren herschreven. "Dehumanizer heeft lang geduurd, het was gewoon hard werken", zei Iommi. "We hebben er te lang over gedaan, dat album kostte ons een miljoen dollar, dat is gewoon belachelijk". Dio heeft later gezegd dat het album moeilijk was, maar de moeite waard. "Het was iets wat we echt uit ons moesten wringen, maar ik denk dat dat is waarom het werkt", zei hij. "Soms heb je dat soort spanning nodig, of anders maak je uiteindelijk een kerst-album".
Het resulterende album, Dehumanizer werd uitgebracht op 22 juni 1992. In de VS werd het album op 30 juni 1992 uitgebracht door Reprise Records. Hoewel het album gemengde reviews ontving, was het voor de band het grootste commerciële succes in een decennium. Verankerd door de top 40 rots radio single "TV Crimes", het album piekte op nummer 44 in de Billboard 200. Het album werd ook gekenmerkt door het nummer "Time Machine", een versie die was opgenomen voor de film Wayne's World uit 1992. Black Sabbath begon met de tournee ter ondersteuning van Dehumanizer in juli 1992 met Testament, Danzig, Prong, en Exodus. Terwijl de band aan het touren was, maakte de voormalig Black Sabbath zanger Ozzy Osbourne voor de eerste keer bekent dat hij zou stoppen, en nodigde Black Sabbath uit om te openen voor zijn solo-band op de laatste twee shows van zijn No More Tours tour in Costa Mesa, Californië.
De band stemde er mee in, behalve vocalist Ronnie James Dio, die Iommi onomwonden vertelde "Ik doe dat niet, ik ga geen clown suporten.". Dio sprak over de situatie in een interview jaren later:
In het midden van de tour kreeg ik te horen dat we zouden openen voor Ozzy in Los Angeles. En ik zei: "Nee. Sorry, ik heb meer trots dan dat." Een heleboel slechte dingen werden gezegd van kamp naar kamp, en het creëerde deze afschuwelijke schisma. Dus door het akkoord van de band om de shows te spelen in L.A. met Ozzy, verpeste voor mij deze reünie. En dat uiteraard de ondergang van dat specifieke project betekende.
Dio stopte met Black Sabbath na een show in Oakland, Californië op 13 november 1992, één nacht voordat de band moest verschijnen op Osbourne's afscheidsconcert. Judas Priest zanger, Rob Halford stapte in, op het laatste moment, voor de twee optredens met de band. Iommi en Butler traden samen op met Osbourne en voormalig drummer Bill Ward op het podium voor het eerst sinds 1985 tijdens het Live Aid concert, voor het uitvoeren van een korte set van Black Sabbath nummers.