The metal
Encyclopedia
  • 8 Tony MacAlpine live
  • 9 Tony MacAlpine live
  • 10 Tony MacAlpine live
  • 11 Tony MacAlpine live
  • 12 Tony MacAlpine live
  • 13 Tony MacAlpine live
English


Videos


Live Videos


All Music


Store


SoundCloud


Forum


Twitter


Tony (Jeff) MacAlpine (geboren 29 augustus 1960) is een Amerikaanse muzikant en componist. In een carrière van drie decennia en dertien studioalbums is hij vooral bekend als instrumentale rock-solo-gitarist, hoewel hij met veel verschillende bands en muzikanten heeft gewerkt in gastoptredens en samenwerkingen. Hij speelt viool, piano, gitaar en keyboard. Zijn genres zijn: Instrumentale rock, Neoklassieke metal, Progressieve Metal, Heavy Metal, Hardrock en Jazzfusion.

Tony MacAlpine begon met pianospelen op de leeftijd van vijf, en gitaar toen hij twaalf was, en studeerde een aantal jaren klassieke piano en viool aan het Springfield Conservatory of Music in Massachusetts, evenals verschillende muziekprogramma's aan de University of Hartford in Connecticut. Een van zijn muzikale invloeden is Frédéric Chopin, aan wie hij eer betuigt in zijn interpretaties van diens etudes, die op de meeste van zijn studioalbums voorkomen.

Samen met zijn eerste studio-releases, "Edge of Insanity" (1986) en "Maximum Security" (1987), had hij een prominente rol in andere werken tijdens het populaire shred-tijdperk, waaronder keyboarduitvoeringen op de debuutalbums van collega-gitaristen Vinnie Moore ("Mind's Eye", 1986) en Joey Tafolla ("Out of the Sun", 1987). Kort na zijn eigen debuut speelde hij gitaar in een heavy metal supergroep genaamd M.A.R.S. (een acroniem voor MacAlpine / Aldridge / Rock / Sarzo), wat resulteerde in het album "Project: Driver" uit 1986.

Als onderdeel van een band genaamd 'MacAlpine', werd "Eyes of the World" in 1990 uitgebracht als een meer commercieel georiënteerde poging om andere hardrock-acts van die tijd na te bootsen. De onderneming was van korte duur en zijn daaropvolgende album "Freedom to Fly" (1992) was een terugkeer naar zijn instrumentale werk. Een volgende reeks instrumentale albums volgde in de jaren negentig, de meeste via het gerenommeerde label Shrapnel Records: "Madness" (1993), "Premonition" (1994), "Evolution" (1995) en "Violent Machine" (1996). Voor zijn laatste album van het decennium, "Master of Paradise" (1999), nam Tony MacAlpine kort de zang op zich in een poging om met verschillende stijlen te experimenteren. Na de release van "Chromaticity" in augustus 2001 nam hij een lange pauze van het opnemen van soloalbums en werkte hij samen met een verscheidenheid aan andere muzikanten en bands, met name met supergroepen CAB en Ring of Fire. Bijna tien jaar later, in juni 2011, bracht hij zijn titelloze elfde studioalbum uit via het Favored Nations-label van gitarist Steve Vai.

In het begin van de jaren 2000 nam Tony een dubbele rol op zich door zowel gitaar als keyboards te spelen in Steve Vai's tourband The Breed. Hij staat op de dvd van de band Live at the Astoria London (2003), samen met twee dvd's van de G3-tour: G3: Live in Denver (2004) en G3: Live in Tokyo (2005). Gedurende die tijd was hij de gitarist van de progressieve metal supergroep Planet X, naast toetsenist Derek Sherinian en drummer Virgil Donati.              Hij speelde met hen voor drie albums in het eerste deel van het decennium - "Universe" (2000), "Live from Oz" (2002) en "MoonBabies" (2002) - en voegde zich in 2009 weer bij hen voor een reeks liveoptredens, en op dat moment een mogelijke nieuw album. Zijn meest recente samenwerkingen waren onder meer Seven the Hardway, een progressieve metalgroep met wie hij hun titelloze album in 2010 uitbracht, en een gastoptreden op Sherinian's zevende studioalbum "Oceana" (2011). In de tweede helft van 2012 toerde Tony MacAlpine door Europa en Azië als onderdeel van PSMS (Portnoy / Sheehan / MacAlpine / Sherinian), een instrumentale supergroep. Instrumental Inspirations, een dvd met hun livemateriaal, werd uitgebracht op 21 oktober 2012.              Bovendien verklaarde hij in een interview in oktober 2012 dat hij aan nieuw studiomateriaal werkte (een daarvan was een "strikt klassieke plaat" die uitsluitend op piano was opgenomen. ), evenals een nieuw album met Ring of Fire. "Battle of Leningrad", het vierde studioalbum van Ring of Fire, werd uitgebracht op 28 januari 2014.

Tony MacAlpine's twaalfde studioalbum, "Concrete Gardens", werd uitgebracht op 21 april 2015.

Stijl en invloed

Tony MacAlpine was zeer invloedrijk in het neoklassieke metalgenre en werd bekend om zijn instrumentale rockstijl met zeer geavanceerde shredtechnieken; een van zijn meest gebruikte technieken is 'sweep tapping', een variatie op sweep picking. Hij heeft elementen van klassiek, jazz, fusion, hardrock en heavy metal verwerkt op zowel gitaar als keyboard, en wordt door Jason Ankeny van AllMusic omschreven als een virtuoos.

Uitrusting

Edge of Insanity: Kramer-gitaren, DiMarzio-pickups, Peavey-versterking

Project: Driver: B.C. Rijke gitaren, DiMarzio-pickups, GHS-snaren, Peavey- en Rockman-versterking

Maximum Security: B.C. Rijke gitaren, DiMarzio-pickups, Peavey-versterking, Ibanez-effecten

Eyes of the World: Mason Bernard-gitaren, DiMarzio-pickups, Dean Markley-snaren, Peavey-versterking, Baldwin-toetsenborden

Freedom to Fly: Peavey-gitaren, Seymour Duncan-pickups, GHS-snaren, Peavey-versterking, Baldwin-piano's

Madness: Washburn Mercury-serie gitaren, Seymour Duncan-pickups, Dean Markley-snaren, Hughes & Kettner-versterking

Premonition: Washburn-gitaren, Seymour Duncan-pickups, Dean Markley-snaren, Hughes & Kettner-versterking

Evolution: B.C. Rijke gitaren, Seymour Duncan pickups, Hughes & Kettner versterking

Chromaticity: Carvin-gitaren en versterking

Tony MacAlpine: Ibanez-gitaren, DiMarzio-pickups, Ernie Ball-snaren, Hughes & Kettner-versterking, Source Audio-effecten, Toontrack-software

Tony MacAlpine werd een prominente gebruiker van zeven-snarige gitaren nadat hij bij Planet X kwam en bespeelt ze nog steeds regelmatig, samen met acht-snarige gitaren. Hij was al jaren een fan van Carvin-gitaren (met name de T-Mac- en DC-serie) en stapte in 2010 over naar Ibanez. snaarmodellen gebruiken DiMarzios. Voor versterking gebruikt hij de Hughes & Kettner TriAmp voor studio-opnames en het Coreblade-model voor live touren. Een Ernie Ball wah- en volumepedaal maakt zijn live setup compleet. Een gedetailleerd diagram van zijn uitrusting uit 2011 is te vinden op Guitar Geek.

1 2 3 4 5